Wspomnienia o Olive: Triangle Pictures — biografia Olive Thomas cz. IV

Owen Moore, Olive i Irene Fenwick, A Girl Like That, 1917

W 1917 roku Olive zagrała w, niestety dziś posiadającym status zaginionego, filmie A Girl Like That z Irene Fenwick i Owenem Moore w głównych rolach, nagranym dla Paramount Pictures. 

Olive i Jack z psami, Hartsook Studios L.A. ok. 1918

Później nadeszła pora na podpisanie kontraktu z Triangle Pictures — z tą wytwórnią Olive pozostała aż do 1919 roku. W tym samym czasie, jesienią 1917 roku, wieści o ślubie Olive z Jackiem Pickfordem dotarły do prasy i stały się sensacją. Olive przez rok utrzymywała małżeństwo w sekrecie, ponieważ nie chciała, by ludzie myśleli, że nazwisko męża przyczyniło się do jej sukcesu. Pragnęła sama zapracować na swoją sławę i prawie nigdy nie pisano o niej Olive Thomas Pickford.

Pierwszy film Olive dla Triangle Pictures, Madcap Madge, miał premierę 24 czerwca 1917 roku. Co najmniej jedna angielskojęzyczna kopia zachowała się do dziś, ale nie wiadomo, w jakim archiwum

W lipcu 1917 roku radosna ekipa aktorów i aktorek z Triangle-Interpid-Ince zorganizowała dla Olive przyjęcie-chrzciny jak jednej z kalifornijskich plaż. Były tam obecne takie sławy jak Bessie Love, Margaret Thompson, William S. Hart czy reżyser William Desmond Taylor ( reżyser Anne of Green Gables z 1919 z Mary Miles Minter, Tom Sawyer z Jackiem Pickfordem z 1917).

Od lewej: Jack Richardson, Margaret Thompson, Josephine Headley, Bessie Love, Olive Thomas, Gloria Hope, Mary MacIvor, Margery (Marjorie) Bennett, Clara Williams, Sylvia Bremer (Breamer), Jack Gilbert, William S. Hart, William Desmond Taylor na plaży, 1916

Kopia An Even Break (Olive zagrała tam z Charlesem Gunnem i Margaret Thompson) jest przechowywana w Bibliotece Kongresu, a krótkie fragmenty filmu można odnaleźć w głębokich odmętach Internetu. 

Kopia Broadway Arizona, gdzie Olive zagrała u boku George’a Chesebro, jest przechowywana w National Film and Sound Archive w Canberrze w Australii.

She has the world by its celluloid tail

Trzyma świat za jego celuloidowy ogon powiedział Julian Johnson w 1917 roku, a słowa te pojawiły w jednej z reklam, zapowiadających premierę Broadway Arizona.

Olive i George Chesebro w Broadway Arizona, 1917

Indisctreet Corinne to ostatni film Olive z 1917 roku. Zebrał całkiem niezłe recenzje, w których krytycy oraz widzowie zwracali uwagę na to, że Olive coraz pewniej czuła się przed kamerą, co przekładało się na jakość jej pracy.

Indiscreet Corinne

Olive i Jack dużo pracowali i, co bardzo istotne,  pracowali osobno. Kiedy już się spotykali, uwielbiali zasypywać się nawzajem drogimi prezentami. Jack, oprócz swojego zamiłowania do intensywnego stylu życia, był znany również z tego, że rozbijał auta — co najmniej dwa. Jedno z nich podarowała mu właśnie Olive, wydając na nie swoją tygodniową pensję. Jack natomiast podarował żonie na święta Bożego Narodzenia 1919 roku bransoletkę z diamentów i szafirów wartą 5 tysięcy ówczesnych dolarów, którą na początku stycznia 1920 Olive zgubiła.

Od lewej do prawej: Olive, Jack, Charlotte Smith Pickford, Mary Pickford
trzymająca na rękach Mary Pickford Rupp, córkę Lottie Pickford. Parasol nad głową Charlotte
 może trzymać Owen Moore, ówczesny mąż Mary.
Zdjęcie zrobione przed wyjazdem Jacka na służbę w armii, przed kwietniem 1918.

Nadszedł rok 1918 — już w kwietniu, po tym, jak Stany Zjednoczone wkroczyły do Wielkiej Wojny, Jack dołączył do United States Navy. I, jak to Jack, szybko wplątał się w nieznanego rodzaju kłopoty (do Europy nigdy nie został wysłany), a następnie szybko został  zwolniony ze służby i powrócił do aktorstwa.

Jack i Olive często pracowali  po przeciwnych stronach kraju. Olive często obracała tę sytuację w żart, mówiąc, że ich małżeństwo jest długodystansowe (long-distance marriage), a samego Jacka nazywała swoim długodystansowym kochankiem (long-distance lover).

Rok 1918 to dla Olive tylko cztery filmy, wszystkie zrealizowane dla Triangle Pictures, z których jeden, Betty Takes a Hand, zachował się do dziś.

Olive i Frederick Vroom w Betty Takes a Hand, 1918

Wraz z przystąpieniem Stanów Zjednoczonych do wojny i zaciągnięciem się Jacka, Olive aktywnie udzielała się w różnych akcjach. Chętnie fotografowała się z żołnierzami, a w jednym z wywiadów nawoływała nawet, by pozwolono kobietom walczyć. W tym samym roku, krótko po zakończeniu wojny, jej matka zachorowała grypę hiszpankę, więc Olive pojechała opiekować się nią do Pensylwanii, gdzie sama się zaraziła. Szczęśliwie zdołała pokonać chorobę, której epidemia zebrała w tamtym czasie żniwo w przemyśle filmowym (zabiła m.in. Williama Courtleigha Jr., Myrtle Gonzalez, Verę Kholodnayą, Johna H. Collinsa, Harola Lockwooda i True Boardmana).

Olive, zdjęcie wykonane w Hartsook Studios  L.A.
ok. 1918 (?)

Rok 1918 zakończył się dla Olive podpisaniem w grudniu kontraktu z nowo utworzoną przez Myrona Selznicka Selznick Pictures Corporation za 2,500 dolarów tygodniowo. Olive miała nadzieję, że zacznie grać bardziej dojrzałe role i zyska większe wpływy na swoje produkcje.